Blog o ekonomii i finansach

Zgodnie z oczekiwaniami, prof. Adam Glapiński został powołany przez Sejm na stanowisko prezesa Narodowego Banku Polskiego, na którym zastąpi ustępującego prof. Marka Belkę. Za powołaniem Glapińskiego zagłosowało 284 posłów, zaś przeciw – 124, a wstrzymało się 34. Poparły go kluby PiS, Kukiz’15 i PSL, a nawet jeden poseł PO – Zbigniew Pawłowicz oraz jeden z Nowoczesnej – Michał Stasiński. Przeciw była zdecydowana większość klubu PO, jednak sześciu posłów Platformy wstrzymało się od głosu: Jerzy Borowczak, Jolanta Hibner, Joanna Mucha, Dorota Niedziela, Krystyna Skowrońska i Marek Sowa, podobnie jak prawie cały klub Nowoczesnej.

Adam Glapiński urodził się 9 kwietnia 1950 roku w Warszawie, jest profesorem nauk ekonomicznych i wykładowcą SGH, a także byłym ministrem gospodarki przestrzennej i budownictwa oraz byłym ministrem współpracy gospodarczej za granicą. Był również wybrany na posła Sejmu I kadencji i zasiadał w Senacie IV kadencji. W latach 80tych działał w podziemnej Solidarności, a w 1990 roku był współzałożycielem Porozumienia Centrum, gdzie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego w latach 1991-1993. Glapiński zasiadał też w radach nadzorczych, jako ich przewodniczący, w Banku Rozwoju Eksportu, Centralwings Nowy Przewoźnik oraz KGHM Polska Miedź. Pracował także jako prezes zarządu Polkomtela.

Wybór Glapińskiego, zaufanego człowieka braci Kaczyńskich, był przewidywany od czasu wygrania przez PiS wyborów parlamentarnych. Ruch ten ma za zadanie uspokoić rynki finansowe i zapewnić niezależność Banku Centralnego. Przed Glapińskim jednak trudne zadanie, będzie musiał jednocześnie bronić kursu słabnącego złotego i wspierać presję inflacyjną. Będzie też zapewne atakowany za każdy ukłon w stronę polityki rządu.